ازدواج در نوجوانی

[mm.f]

سلام.من دختری ۱۵ ساله هستم،بطور اتفاقی با پسری ۱۸ساله آشنا شدم.هیچ کدوم در فکره دوستی نبودیم.یعنی هر دومون میدونستیم دوستی گذراست و در کل عاقبت خوبی نداره.از همون اول قرار شد باب آشنای برای ازدواج با هم صحبت کنیم.مشترکات خیلی خیلی زیادی داشتیم.هردومون بزرگتر از سنمون هستیم از نظر فکری و...هردو به یک جهانبینی خاص و مشخص رسیدیم.اهدافمون مشخصه تو زندگی یعنی فکر میکنم دوران بلوغمون تموم شده.اون پسره مستقلیه و از بچگی کار میکرده.الانم از نظر مالی مستقله.وابستگی به خانواده نداره.ودر محیطی زندگی میکنیم که در سن پایین هم ازدواج میکنن .جفتمون تنهاییم یعنی زیاد دوست و رفیق نداریم.میخاستم بپرسم اگر اقدامی کنیم واسه نامزدی تا بقیه شرایط جور بشه آیا به مشکلی بر میخوریم؟؟؟ اصلا درسته الان ازدواج کنیم ؟؟در صورتیکه گفتم هردومون به اذعان اطرافیان خیلی بزرگتر از سنمون میفهمیم .در یک محل زندگی میکنیم.فرهنگمون یکیه.همدیگه رو خیلی دوست داریم.اصلا نمیتونیم دوری همدیگه رو تحمل کنیم.۱۰ باری هم حضوری همدیگه رو دیدیم و صحبت کردیم و باهم چت میکنم ،تقریبا دو،سه ساعت در روز که همش هم در مورد اینده وشناخت هم دیگه بوده . یک سالی هم میشه که باهمیم

[Saltanat]

سلام.من دختری ۱۵ ساله هستم،بطور اتفاقی با پسری ۱۸ساله آشنا شدم.هیچ کدوم در فکره دوستی نبودیم.یعنی هر دومون میدونستیم دوستی گذراست و در کل عاقبت خوبی نداره.از همون اول قرار شد باب آشنای برای ازدواج با هم صحبت کنیم.مشترکات خیلی خیلی زیادی داشتیم.هردومون بزرگتر از سنمون هستیم از نظر فکری و...هردو به یک جهانبینی خاص و مشخص رسیدیم.اهدافمون مشخصه تو زندگی یعنی فکر میکنم دوران بلوغمون تموم شده.اون پسره مستقلیه و از بچگی کار میکرده.الانم از نظر مالی مستقله.وابستگی به خانواده نداره.ودر محیطی زندگی میکنیم که در سن پایین هم ازدواج میکنن .جفتمون تنهاییم یعنی زیاد دوست و رفیق نداریم.میخاستم بپرسم اگر اقدامی کنیم واسه نامزدی تا بقیه شرایط جور بشه آیا به مشکلی بر میخوریم؟؟؟ اصلا درسته الان ازدواج کنیم ؟؟در صورتیکه گفتم هردومون به اذعان اطرافیان خیلی بزرگتر از سنمون میفهمیم .در یک محل زندگی میکنیم.فرهنگمون یکیه.همدیگه رو خیلی دوست داریم.اصلا نمیتونیم دوری همدیگه رو تحمل کنیم.۱۰ باری هم حضوری همدیگه رو دیدیم و صحبت کردیم و باهم چت میکنم ،تقریبا دو،سه ساعت در روز که همش هم در مورد اینده وشناخت هم دیگه بوده .

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام. به سایت مشاور خوش اومدین !

درسته شما و اون آقا پسر تو نستید خودتون رو با اهرم عقل بقدری کامل و بالغ کنید که بدونید هدف دوستی با جنس مخالف فقط برای دوستی ! نتیجه مطلوب نخواهد داشت ! وبنا براین. تصمیم گرفتین دوستی خودتون رو در جهت هدف ازدواج پرورش بدین ! درسته بزرگ تر ها روایت میکنند شما از بارم سنتون بزرگ تر و بلوغ یافته تر هستین ! درسته شما واون آقا پسر در جهت نگرش به جهان و در مشترکات در عرصه های مختلف منظر هم سان دارید !

باید دیکته کنم حالا که موارد فوق رو باور دارید کسی نمیتونه باور های شما رو که تبدیل به ارزش شدن از شما جلب کنه !

وبگه شما در بحرا عاطفی وتصمیمات بی پایه از نظر سنی هستین !

اما نکته: باید بدونید ودرک کنید و بپذیرید ! که سن هر دوی شما سن تبلور عاطفه ها و تجلی انتخابات خطا و مظهر بلوغ هست( (هر چند که معتقد باشین شما واون پسر بلوغتون تمام شده )

این مورد به لحاظ پزشکی و علم و عمومیت تجربه اثبات شده هست

دراین سن دختر و پسر هردو یا یکی از اونها به طور حتم برای اینکه مقبول نظر مخاطبش قرار بگیره شخصیت اصلیش رو کتمان میکنه و خودش رو طوری که طرف خوشش بیاد مطرح میکنه !

درسته به لحاظ عاطفی و به لحاظ عقاید و پذیرش فرهنگ ازدواج زود (با خانواده هاتون و مکانی که مقیم هستین تناسب دارید) درسته شخص مذکر به لحاظ اقتصادی مستقل هست و با توجه به این موارد که استحصال هستند و وجود دارند کاندید منتخب برای مزدوج شدن هستید ! اما یکی از بزرگ ترین شروط شاهد رو وضوحاً ندارید !
****سن**** بله سن = یکی از مهم ترین و حائز توجه ترین استاندارد ها برای ازدواجه که باید کاندید های ازدواج در قائده استاندارد سن ازدواج باشند ! به طور حداقل (دختر ۱۸ و پسر ۲۰ به بالا )

به نظر من شما فعلا به دوستی ادامه بدین و به خاطر اینکه سن خیلی بالا ندارید حالا حالا ها وقت دارین تفکر کنید و بعد تصمیم به ازدواج بگیرین !

شما برای مشورت و مشاوره به سایت رجوع کردین ! بنا براین نظرم رو به شما مطرح کردم !

اما اگر تصمیم رو گرفتید و باز گشت ندارید ! وبه نظرتون واقعا میتونید تو این سن ازدواج کنید و...........پس مراسم خاستگاری رو انجام بدین اگر موفقیت آمیز بود میتونید به نامزدی اولیه بسنده کنید ! منظورم گزاشتن حلقه و نشون کردن دختر برای پسر هست و ادامه مراسمات رو به بعد از ۱۸ سالگی شما وبعد از ۲۰ سالگی اون آقا پسر موکول کنید

در این روند ( نامزدی اولیه ) شما در حال حاضر به خاطر وابستگی به اون آقا و علاقه به ایشون به آرامش و ثبات خواهید رسید ودر آینده با توجه به شرایط آتی یا به ادامه رسومات و عقد و عروسی و...‌.‌‌‌‌‌.‌....میپردازید یا تجدید نظر خواهید کرد !

[sssssalar]

سلام.من دختری ۱۵ ساله هستم،بطور اتفاقی با پسری ۱۸ساله آشنا شدم.هیچ کدوم در فکره دوستی نبودیم.یعنی هر دومون میدونستیم دوستی گذراست و در کل عاقبت خوبی نداره.از همون اول قرار شد باب آشنای برای ازدواج با هم صحبت کنیم.مشترکات خیلی خیلی زیادی داشتیم.هردومون بزرگتر از سنمون هستیم از نظر فکری و...هردو به یک جهانبینی خاص و مشخص رسیدیم.اهدافمون مشخصه تو زندگی یعنی فکر میکنم دوران بلوغمون تموم شده.اون پسره مستقلیه و از بچگی کار میکرده.الانم از نظر مالی مستقله.وابستگی به خانواده نداره.ودر محیطی زندگی میکنیم که در سن پایین هم ازدواج میکنن .جفتمون تنهاییم یعنی زیاد دوست و رفیق نداریم.میخاستم بپرسم اگر اقدامی کنیم واسه نامزدی تا بقیه شرایط جور بشه آیا به مشکلی بر میخوریم؟؟؟ اصلا درسته الان ازدواج کنیم ؟؟در صورتیکه گفتم هردومون به اذعان اطرافیان خیلی بزرگتر از سنمون میفهمیم .در یک محل زندگی میکنیم.فرهنگمون یکیه.همدیگه رو خیلی دوست داریم.اصلا نمیتونیم دوری همدیگه رو تحمل کنیم.۱۰ باری هم حضوری همدیگه رو دیدیم و صحبت کردیم و باهم چت میکنم ،تقریبا دو،سه ساعت در روز که همش هم در مورد اینده وشناخت هم دیگه بوده . یک سالی هم میشه که باهمیم

سلام

به نظر من زیاد کم سن هستین ؟

بالاخره خیلی هم که از نظر عقل بزرگ باشید تو زندگی کفایت نداره

با توجه به حرفای سلطنت و اینکه منم میگم کوچک هستین به نظرم فعلا دوست باشین تا بعد اگه بعد سه سال که هم شما هم اون بزرگ شد ید واگر بازم عاشق بودین ازدواج کنید

[mm.f]

سلام

به نظر من زیاد کم سن هستین ؟

بالاخره خیلی هم که از نظر عقل بزرگ باشید تو زندگی کفایت نداره

با توجه به حرفای سلطنت و اینکه منم میگم کوچک هستین به نظرم فعلا دوست باشین تا بعد اگه بعد سه سال که هم شما هم اون بزرگ شد ید واگر بازم عاشق بودین ازدواج کنید

ما توی یه محیطی زندگی میکنیم که این مسئله (دوستی) پذیرفته شده نیست حتی، برای خانواده هامون . تا الان هم بصورت خیلی پنهانی و سخت با هم ارتباط داشتیم و از این پنهانی بودن رابطه هر دومون بسیار ناراضی هستیم .خودم هم تمایل به این روابط دوستی ندارم .

[sssssalar]

ما توی یه محیطی زندگی میکنیم که این مسئله (دوستی) پذیرفته شده نیست حتی، برای خانواده هامون . تا الان هم بصورت خیلی پنهانی و سخت با هم ارتباط داشتیم و از این پنهانی بودن رابطه هر دومون بسیار ناراضی هستیم .خودم هم تمایل به این روابط دوستی ندارم .

سلام

خودتون در تاپیک ( پست اول شما ) گفتین در محیطی زندگی میکنیم که درسن پائین ازدواج میکنن خوب این یعنی چی !

یعنی فرهنگ اون محیط و بزرگ تر های خانواده با ازدواج زود مشکل ندارند

[mm.f]

سلام

خودتون در تاپیک ( پست اول شما ) گفتین در محیطی زندگی میکنیم که درسن پائین ازدواج میکنن خوب این یعنی چی !

یعنی فرهنگ اون محیط و بزرگ تر های خانواده با ازدواج زود مشکل ندارند

توی خانوادهامون تابه حالا این اتفاق نیفتاده ولی دور و برمون اتفاق افتاده و شنیدم که توی سن کم نامزد یا عقد کردن ....

[sssssalar]

توی خانوادهامون تابه حالا این اتفاق نیفتاده ولی دور و برمون اتفاق افتاده و شنیدم که توی سن کم نامزد یا عقد کردن ....

آهان

[mm.f]

آهان

مشکل اصلی اینجاست که چطور میشه خانواده ها را راضی کرد برای یک نامزدی ساده ..... ؟؟؟!!!

[sssssalar]

مشکل اصلی اینجاست که چطور میشه خانواده ها را راضی کرد برای یک نامزدی ساده ..... ؟؟؟!!!

اینو سلطنت باید جواب بده

[Saltanat]

مشکل اصلی اینجاست که چطور میشه خانواده ها را راضی کرد برای یک نامزدی ساده ..... ؟؟؟!!!

سلام مجدد دوست گرامی ! سپاس از درخواست دوستی شما

همون طور که گفتم انسان چیز هایی رو که باور دارند به مرور زمان براشون تبدیل به ارزش میشه . ارزش‌ها معمولاً از عادت ها و هنجارها سرچشمه می‌گیرند !

و تغیر نظر وارزش های دیگران به خصوص پدر ومادر در باره ازدواج فرزند نیازمند مهارت هست !

پس اگر به پدر و مادرتون این شناخت رو دارین که برای ازدواج با بارم سنی شما رضایت خاطر نخواهند داشت ! حتما دلایل خودتون رو دارید ! دلایلی که برای اینکه بتوانم به شما کمک صحیح ارائه کنم باید بدونم پس برای همین ازت سوال میکنم

پدر ومادر چند سال دارند؟
مقطع تحصیلی پدر ومادر ؟
شغل پدر و مادرتون ؟
طرز تفکر پدر و مادر سُنتی و متعصب هست یا امروزی از نوع مثبت
( نه امروزی با فرهنگ غرب زده ) ؟
فرزند چندم خوانواده و چند خواهر وبرادر؟

به نظرم کُلیت نظر منفی پدر ومادرتون با ازدواج به خاطر رَده سنی شماست ! یعنی حتی اگر دلایل ثانویه هم برای مخالف پدر ومادر دخیل باشند خواهند گفت با سن شما دوتن مشکل دارند ! واین بهانه خواهند کرد
که البته درست وصحیح هست !

شما درواقع در سنی نیستید که بتونن برات خاستگار بپذیرن !
که شما بگین بزار خاستگار بیاد بعد اگه خوب نبود .............‌!


واون پسر هم درسنی نیست که احساساتش ماندگار باشه پسرا هر یک سال یا دوسال یبار تغیر عقیده میدن واین حالت تا بیست وپنج ادامه داره
توی همین سایت کاربر یک تنهای خسته اومد واز تغیر رفتار پسر داییش گفت که باهم دوست بودن ! پس یکی از مخالفت های پدر مادرت میتونه به خاطر عدم هویت کامل طرف مذکر باشه

پس سعی کنید اطلاعات صحیح ودرست ودقیق در مورد پدر ومادرت بهم بدی تا بهت راهکار بدم تا شاید باهات کنار بیان

[mm.f]

سلام مجدد دوست گرامی ! سپاس از درخواست دوستی شما

همون طور که گفتم انسان چیز هایی رو که باور دارند به مرور زمان براشون تبدیل به ارزش میشه . ارزش‌ها معمولاً از عادت ها و هنجارها سرچشمه می‌گیرند !

و تغیر نظر وارزش های دیگران به خصوص پدر ومادر در باره ازدواج فرزند نیازمند مهارت هست !

پس اگر به پدر و مادرتون این شناخت رو دارین که برای ازدواج با بارم سنی شما رضایت خاطر نخواهند داشت ! حتما دلایل خودتون رو دارید ! دلایلی که برای اینکه بتوانم به شما کمک صحیح ارائه کنم باید بدونم پس برای همین ازت سوال میکنم

پدر ومادر چند سال دارند؟
مقطع تحصیلی پدر ومادر ؟
شغل پدر و مادرتون ؟
طرز تفکر پدر و مادر سُنتی و متعصب هست یا امروزی از نوع مثبت
( نه امروزی با فرهنگ غرب زده ) ؟
فرزند چندم خوانواده و چند خواهر وبرادر؟

به نظرم کُلیت نظر منفی پدر ومادرتون با ازدواج به خاطر رَده سنی شماست ! یعنی حتی اگر دلایل ثانویه هم برای مخالف پدر ومادر دخیل باشند خواهند گفت با سن شما دوتن مشکل دارند ! واین بهانه خواهند کرد
که البته درست وصحیح هست !

شما درواقع در سنی نیستید که بتونن برات خاستگار بپذیرن !
که شما بگین بزار خاستگار بیاد بعد اگه خوب نبود .............‌!


واون پسر هم درسنی نیست که احساساتش ماندگار باشه پسرا هر یک سال یا دوسال یبار تغیر عقیده میدن واین حالت تا بیست وپنج ادامه داره
توی همین سایت کاربر یک تنهای خسته اومد واز تغیر رفتار پسر داییش گفت که باهم دوست بودن ! پس یکی از مخالفت های پدر مادرت میتونه به خاطر عدم هویت کامل طرف مذکر باشه

پس سعی کنید اطلاعات صحیح ودرست ودقیق در مورد پدر ومادرت بهم بدی تا بهت راهکار بدم تا شاید باهات کنار بیان

مامانم ۳۴ سال داره .فوق لیسانس. خاندار. امروزی
بابام ۴۱. سیکل . آزاد.سنتی
بچه اولیم و یه خواهر کوچیکتر هم دارم

[ravanshenas-therapy]

با سلام خدمت شما دوست عزیز
احساسات و شناخت هردوی شما نسبت به خودتان و فرد مقابل قابل احترام می باشد اما بازهم بهتر است اجازه بدهید دوران رشدی نوجوانی هردوی شما سپری شود و در آینده نسبت به شرایط شغلی ، اقتصادی ، اجتماعی و... یکدگر تصمیم گیری کنید .
اینکه هردوی شما فکر می کنید مسیر رشدیتان سپری شده است و به شناخت کامل رسیده اید یک بزرگنمایی می باشد که در دوران نوجوانی وجود دارد و می تواند تاثیر زیادی در تصمیم گیری های هردوی شما داشته باشد .
بهتر است به خودتان و فرد مقابل این فرصت را بدهید تا در آینده در مورد موضوعات مهمی چون ازدواج تصمیم گیری کنید که احتمال خطای پایین تری وجود دارد در آن زمان نیز بهتر است بر اساس شناخت و نه وابستگی به یک فرد و همچنین مشاوره پیش از ازدواج ، مشورت با خانواده و تحقیق در این مسیر گام بردارید تا بتوانید انتخاب مناسب تری داشته باشید .
اگر هردوی مشا در زمان فعلی و با توجه به سنتان بخواهید زمان زیادی را با یکدیگر بگذرانید این موضوع می تواند باعث شود که از دیگر اهدافتان دور شوید و تمام تمرکز شما به این رابطه اختصاص یابد در صورتی که شما و ایشان شرایط درسی ، خانوادگی ، و دیگر علایقتان نیز نیاز به توجه و مراقبت دارد تا بتوانید به رشد لازم برسید .

[mm.f]

با سلام خدمت شما دوست عزیز
احساسات و شناخت هردوی شما نسبت به خودتان و فرد مقابل قابل احترام می باشد اما بازهم بهتر است اجازه بدهید دوران رشدی نوجوانی هردوی شما سپری شود و در آینده نسبت به شرایط شغلی ، اقتصادی ، اجتماعی و... یکدگر تصمیم گیری کنید .
اینکه هردوی شما فکر می کنید مسیر رشدیتان سپری شده است و به شناخت کامل رسیده اید یک بزرگنمایی می باشد که در دوران نوجوانی وجود دارد و می تواند تاثیر زیادی در تصمیم گیری های هردوی شما داشته باشد .
بهتر است به خودتان و فرد مقابل این فرصت را بدهید تا در آینده در مورد موضوعات مهمی چون ازدواج تصمیم گیری کنید که احتمال خطای پایین تری وجود دارد در آن زمان نیز بهتر است بر اساس شناخت و نه وابستگی به یک فرد و همچنین مشاوره پیش از ازدواج ، مشورت با خانواده و تحقیق در این مسیر گام بردارید تا بتوانید انتخاب مناسب تری داشته باشید .
اگر هردوی مشا در زمان فعلی و با توجه به سنتان بخواهید زمان زیادی را با یکدیگر بگذرانید این موضوع می تواند باعث شود که از دیگر اهدافتان دور شوید و تمام تمرکز شما به این رابطه اختصاص یابد در صورتی که شما و ایشان شرایط درسی ، خانوادگی ، و دیگر علایقتان نیز نیاز به توجه و مراقبت دارد تا بتوانید به رشد لازم برسید .

من الان وابستگی زیادی بهش دارم .خیلی برام سخته ازش دور باشم .دوستم که باشیم اگه باهم رفیتیم بیرون اتفاقی افتاد ..... یا اگه کسی دید انگشتنما مردم میشیم . اون موقع چی؟؟؟!!!!!!!! من فکر میکنم اگه نامزد کنیم اینجوری تمرکز بیشتریم داریم هم من هم ..

[Saltanat]

مامانم ۳۴ سال داره .فوق لیسانس. خاندار. امروزی
بابام ۴۱. سیکل . آزاد.سنتی
بچه اولیم و یه خواهر کوچیکتر هم دارم

سلام
اکثر مادر ها میتونن روی همسر شون تا ثیر بزارن و همسرشون رو به سمتی که دوست دارند سوق بدن !
درمورد شما به خاطر امروزی بودن مادرتون و سطح سواد مطلوب ایشون ! میتونید امید وار باشید اما چطور؟ !
مادرت رو با توجه به شناختی که ازش داری یواش یواش آماده کن
مثلا بهش بگو ما مان نظرت در مورد ازدواج زود هنگام چیه اگر جوابش منفی بود سعی کن با حرف زدن وپرسش وپاسخ علت رو جویا شی و بعد بگو حتما این طوری احساس خوشبختی میکردن که ازدواج کردن !
اول حسابی مادرت رو بپز و آماده کن این پروسه هر چقدر طولانی شه نتیجه بهتره بعدا هر وقت مادرت رو به نتیجه مثبت رسوندی
گام به گام بهش بگو توهم عاشقی واز شرایط فعلی ناراحتی برای همین قصد نامزدی داری شاید یه مدت عصبی شه اما با ادب و با وقار به خواسته خودت پافشاری کن ! تا وقتی رضایت حاصل شد مادرت با کمک خودت دونفری برای آماده سازی پدرت تلاش کنید
وبعد بگین فقط خواهش میکنیم اجازه بدید بیان خاستگاری
فقط همین !

بعد که اجازه دادن آقا پسر بیاد خاستگاری پیله کن که فقط نامزد بشیم نه از طریق خطبه ی عقد و ............فقط حلقه بزاریم و نامزدی اولیه کنیم تا بزرگ تر که شدیم اگر تجدید نظر نکردیم ازدواج کنیم

درمورد پدرت باید بگم ممکنه خیلی دیر راضی شه !
چرا چون تو فرزند اولی و همین طور برای سن پدر مادرت زوده که مادرزن پدرزن بشن به این دلیل که در این سن قدرت تجزیه وتحلیل پدر ومادر ها توانایی گنجایش داماد دار شدن رو نداره !

مورد بعدی آقا پسر باید خانوادش رو راضی کنه برای خاستگاری
و اینکه بتونه خیلی خیلی خیلی عالی و مورد پسند خودش رو در جلسه خاستگاری به نمایش بده
بتونه مردونه حرف بزنه و مردونه جواب سوال کنه !
در مورد منزل باید بگم باید خونه بخره اما اگر نخرید برای اجاره کردن خونه باز به مشکل بر میخورید ! چطور؟
به سن ۱۸ سال خونه رهن وکرایه نمیدن باید بزرگ تر ها واسطه بشن
توی اصفهان که این طوری رسمه یعنی کسی که قراره خونه رو کرایه بده و بنگاه دار هیچ وقت بایه پسر بچه وارد جریان نمیشن !
اینم میتونه یکی دیگه از دلایل ناراحتی خانواده تو باشه !

درنهایت با توجه به اینکه دختر باهوشی هستی پس متوجه شدی باید چیکار کنی ! و میدونی چه راه طویلی در پیش هست

1.یا فقط دوستی و انتظار زمان مناسب در آینده
2.یا ترکیب دوستی ونامزدی اولیه و بازهم انتظار زمانی در آینده

گزینه سوم هم جدایی هست که شما به خاطر وابستگی نمیتونی انجام بدی و لطمه میخوری پس بنابر این پیشنهاد نمیکنم

درنهایت باید بگم من هم یک پسر ۱۸ ساله هستم و سن یک پسر در ۱۸ سالگی سن ثبات شده در تصمیم و عواطف نیست !
ماپسر ها واقعا به طور غریزی هی تغیر میکنم از نظر عاطفی اما دختر خانم ها کم تر این طوری هستند
به احتمال غنی ممکنه این پسر تغیر عواطف پیدا کنه! وفقط شما ضربه میخوری ! درک کنید که این تفکر ناشی از احساسات زود گذر هستند

[delvapas2000]

سلام.من دختری ۱۵ ساله هستم،بطور اتفاقی با پسری ۱۸ساله آشنا شدم.هیچ کدوم در فکره دوستی نبودیم.یعنی هر دومون میدونستیم دوستی گذراست و در کل عاقبت خوبی نداره.از همون اول قرار شد باب آشنای برای ازدواج با هم صحبت کنیم.مشترکات خیلی خیلی زیادی داشتیم.هردومون بزرگتر از سنمون هستیم از نظر فکری و...هردو به یک جهانبینی خاص و مشخص رسیدیم.اهدافمون مشخصه تو زندگی یعنی فکر میکنم دوران بلوغمون تموم شده.اون پسره مستقلیه و از بچگی کار میکرده.الانم از نظر مالی مستقله.وابستگی به خانواده نداره.ودر محیطی زندگی میکنیم که در سن پایین هم ازدواج میکنن .جفتمون تنهاییم یعنی زیاد دوست و رفیق نداریم.میخاستم بپرسم اگر اقدامی کنیم واسه نامزدی تا بقیه شرایط جور بشه آیا به مشکلی بر میخوریم؟؟؟ اصلا درسته الان ازدواج کنیم ؟؟در صورتیکه گفتم هردومون به اذعان اطرافیان خیلی بزرگتر از سنمون میفهمیم .در یک محل زندگی میکنیم.فرهنگمون یکیه.همدیگه رو خیلی دوست داریم.اصلا نمیتونیم دوری همدیگه رو تحمل کنیم.۱۰ باری هم حضوری همدیگه رو دیدیم و صحبت کردیم و باهم چت میکنم ،تقریبا دو،سه ساعت در روز که همش هم در مورد اینده وشناخت هم دیگه بوده . یک سالی هم میشه که باهمیم

سلام عزیزم
یعنی از ۱۴ سالگیتون با ایشون اشنا شدین
درسته؟

عزیزم اینکه میگین بزرگتر از سنتون میفهمین خب حرفیه که اکثر نوجوونها میگن و از لحاظی هم درسته
چون وقتی میبینه میتونه امورات مربوط به ادم بزرگها رو تا حدی بشناسه یعنی از سنش بیشتر میفهمه
اما این به معنای فهم بالاتر از سن نیست بلکه به معنای در معرض دانسته های دیگران قرار گرفتنه!

واقعیتش از دهه سی به بعد و وقتی رسانه پا در زندگی مردم گذاشت غالب نوجوونها از سنشون بیشتر میدونستن و این روند ادامه دار شده و عجیب هم نیست اما دانستن بالاتر از سن شما تضمینی واسه موفقیت این ازدواج نیست

بهرحال شخصیت شما در حال شکل گیریه
چیزی که روانشناسها میگن شخصیت ادمها تا تقریبا ۲۳ سالگیشون متغیره
ممکنه خیلی چیزها در ذهن شما و ایشون عوض بشن
معیارها و ملاکهاتون عوض شن
احساساتتون تغییر کنن
و چند سال دیگه با الان قطعا واستون فرق خواهد داشت

من اینو به قطعیت میگم هرکسیو که در زندگیم دیدم در نوجوونیش ازدواج کرده بوده الان رضایت نداره
تلویحا یا مستقیما ابراز پشیمونی میکنه و میگه اگه تو سن بالاتر تصمیم میگرفت انتخاب صحیحتر و درستتری میکرد!

زندگی مشترک پیچیدگیهای زیادی داره که این پیچیدگیها فقط زیر یک سقف معلوم میشن

بهترین کار اینه که فعلا در فاز اشنایی و رابطه بمونین و ادامه بدین
و اگه در سن ۲۰ سالگی هنوزم همین حس رو داشتین یعنی که به احتمال قوی مناسب همدیگه هستین

اما با همدیگه طی کنین که فعلا هیچ تعهد متقابلی نسبت به هم ندارین و اگه حین سالهای اینده به نتیجه دیگه ای خلاف چیزی که الان فکر میکنین رسیدین محترمانه از هم جدا شین
و اگه همچنان بر سر حرف الانتون باقی موندین استارت ازدواج بزنین

عجولانه تصمیم نگیرین
یه ازدواج شکست خورده حتی شاید از یه شکست عشقی هم دردناکتر و پرهزینه تر باشه